“ÇİL KEKLİK YAVRULARI GİBİ DAĞILAN ÜLKÜCÜLER, BÜYÜK BİR VEBAL ALTINDASINIZ!...”

4. BÖLÜM: ESARETİ KABUL ETMEYEN BOZKURT’UMUZ, TOK SESLİ BAŞBUĞUMUZ VARDI

Türk Destanlarının şerefli sayfalarında yer alan; Ergenekon’dan çıkışta Türk Başbuğuna yol gösteren; 

-Esareti kabul etmeyen; 

-Türk’ün cesaret  ve karakteri ile özdeşleşen; 

-Ak yeleli, çakmak gözlü, düşmana korku salan, dosta güven veren; 

-Hilal ile bir kaya üzerinde vakur duruşu ile sembolleşen; 

-Geleceğe, atiye, Kızıl Elmaya, gökyüzüne korkusuzca bakan; 

Yakamızda ve boynumuzda gururla taşıdığımız bir BOZKURT sembolümüz ile vatan hainlerinin gözüne sokar gibi sağ elimizle yaptığımız bir BOZKURT İŞARETİMİZ  de vardı..

“

-Serçe parmak Türk'tür, şu işaret parmağı da İslam'dır. 

-Şu Bozkurt işareti yaptığımız işaretin arada kalan boşluk ise cihandır. 

-Son olarak kalan 3 parmağın birleştiği nokta ise mühürdür. 

-Türk İslam Mührünü Dünyaya vuracağız…” diyen, 

-Tok sesiyle meydanlarda haykıran; Komonistlerin vatan hainlerinin korkulu rüyası, 

-Ülkücülerin Başbuğu, 

-Büyük Dava ve Devlet Adamı Merhum Alparslan Türkeş’imiz de vardı..

Dudaklarımızdan hiç düşürmediğimiz;

“Türkeş’ine ,Türkeş’ine

Kıyar mı hiç Türkeş’ine

Bütün alem kurban olsun,

Türk’ün Başbuğ Türkeş’i ne” diye 

söylediğimiz bir marşımız da vardı.

Devam edecek...