“BİR İNSAN YEDİSİNDE NE İSE YÜZ YAŞINDA DA AYNI!...”

Dün Selahattin Cihan Arkadaşım ile bahçemizdeki söğütlerin dallarını ve asma çubuklarını bir örümcek gibi sarmış erik ağaçlarını bıdadık. 

Kilit taş döşediğim zemin ve asma çubuklarının altında yapraklar, kestiğimiz ağaçların kırıntıları kalmıştı. Hoş bir görüntü oluşturmamıştı. 

Bu sabah onları temizlerken anacığım yine dayanamadı bahçedeki otlardan yaptığı süpürge ile yanıma geldi ve bana yardım etti. Evden yola kadar yirmi metre uzunluğundaki kilit taşlar üzerindeki çer çöpü süpürdükten sonra asma çubuklarının altındaki yaprakları da baştan aşağı süpürdü. Ben de onun süpürdüklerini tırmıkla toplayıp attım. 

Hafif hafif yağmur yağıyordu bu sabah ilçemde. Anacığımın, zar zor yürüyerek ve eğilerek yaptığı bu temizlik aşkına, çalışma gayretine hayran kaldım. 

Gerçi anacığımın, ben bildim bileli havlumuzu ve sokak kapımızın önünü devamlı süpürdüğünü bugünkü gibi hatırlıyorum...Her gün havlu ve sokak süpürülürdü benim çocukluğumda....Anam unutursa bacılarım ve ablam yapardı bu temizliği... 

Eğer belediyelerimiz sokaklarımızı temizlemezse; anacığım gibi asırlık çınarlar  olmadığından, “ sokak süpürme  kültürü” unutulduğundan,  caddeler, sokaklar pislikten geçilmezdi sanırım. 

Demek ki  “ Bir insan yedisinde ne ise yüz yaşına da gelse aynı!...”

Anacığım ve şahsım tüm gönül dostlarımıza hayırlı cumalar diyoruz, cumanız mübarek olsun...