ELVEDA DİYEMEDİM!.. 

Elveda diyemedim ayrıldım senden, 

Hasretle bekleyeceğim tez elden.

Oğul ; ara sıra sor haber al benden.

Doyamadım  ana; ne diyeyim sana!..

Kucakladım;indirdim seni arabadan,

Bir kuş gibi hafifletmiş Yüce Yaradan,

Oğul; arayı soğutma, sor beni bacından.

Doyamadım  ana;ne diyeyim sana!

El salladın bana merdivenin başında,

Anacığım tam doksan beş yaşında

Oğul; hatırla beni her yediğin aşında,

Doyamadım ana; ne diyeyim sana!...

Ne güzel de yakışmış başındaki yazma,

Elveda diyemeden ayrıldım bana kızma,

Oğul ! Bekliyorum sakın beni unutma!

Doyamadım ana; ne diyeyim sana!...

Bekle ana en kısa zamanda geleceğim,

O kurumuş gözyaşını elimle sileceğim,

Oğul ! Söz veriyorsan seni bekleyeceğim.

Doyamadım ana ; ne diyeyim sana!..

Gözüm arkada değil sağlam ellerdesin,

Bacımın, kardeşimin evinde güvendesin.

Anacığım hiç üzülme;bizlerin kalbindesin.

Doyamadım ana ; ne diyeyim sana !...

Şükrü Bilgili

Not: Bu şiir,  15.7.2020’de Ankara Çiçekli Parkında sabah yürüyüş yaparken yazıldı.