OĞULCUĞA “EKMEKTE İSRAF” KONUSUNU  YAŞATARAK ÖĞRETTİM...

Dört yıl Artvin Erkek  Öğretmen Okulunda okudum ve yedi yılda İlçem Alaca Kızıllı Köyünde öğretmenlik yaptım.  Bu hayatımda şunu öğrendim: 

“En iyi öğrenme yaparak ve yaşanarak öğrenmedir..” 

Yedinci yılımda gerçek bir öğretmen olduğuma kanaat getirdim. Maalesef yedinci yılımın sonunda da T.C Merkez Bankası memurluğunu kazandığımdan bu kutsal görevden ayrılmak zorunda kaldım.

Bugün de oğulcuğa hayatında hiçbir zaman unutamayacağı “ israf” konusunu  yaptırarak ve yaşatarak anlattım. Ona sokaklara atılan bir pazar araba dolusu bayat ekmekleri taşıttım. Ali Dayı’nın kuzucuklarına bayat ekmekleri ikram ettirdim.  

Oğulcuk, bayat ekmeklerin bu kadar çok israf edildiğini görünce çok üzüldü ve bana şunu söyledi;

“ Baba, çöplere atılan ekmekler ile bir çok insanın karnı doyar.  Çok yazık...Bu kadar ekmek ile iki hektarlık tarla kurtulabilir. Afrika’da insanlar açlıktan ölüyor. Ben bundan sonra başta ekmek olmak üzere israf konusunda daha dikkatli olacağım... Ekmeği çöpe atmayacağım. Elektriği açık bırakmayacağım. Elimi yüzümü yıkarken, dişlerimi fırçalarken suyu    daha dikkatli kullanacağım.”