“Bana kendinden biraz bahseder misin Qaqura? “Dediğimde, Server Beyin yanında duran Tatar güzellerden biri,” buna ben cevap vereyim” dedi. Bu güzel Tatar kızı, gök mavi kaplı, doğan bir güneşin şavkının vurduğu deniz ve dağ manzarası ile süslü bizzat Server Qaqura tarafından yazılmış “Vatan Kırım-Türküler ve Nağmeler” adlı kitabın arkasını çevirdi ve okumaya başladı:
“Server Şayipoğlu Qaqura 1960 senesi Özbekistan'da Andican vilâyetinin Baytoq qasabasında doğdu. Muzıkağa balalıqtan aves olğan Server muzıka mektebinde ve muzıka oqup yurtında bilgi aldı. 1984 senesi ise Taşkent konservatoriyasını bitirdi. Studentlik vaqtında ceşit avalar ve yırlar uydurdı.
Oquvını
bitirgenson istidatlı balalar oquğan muzıka internatında ders berdi. 1987
senesi Qırım'ğa koçip keldi. Mında o “Tavriya” ansamblinde, muzıka mektebinde,
özü teşkil etken “Fidanlar” ansamblinde çalıştı. O butün vaqıt balalarnen
çalışıp keldi ve şimdi de “Teselli” adlı balalar ansamblinde rehberlik yapa.
Server
Qaqura altı yıldan berli Vatanda teşkil olunğan “Qırım” folklor ansamblinde
muzıka rehberi olıp çalışmakta. Sonki yıllarda o spektakllerge ve bala
masallarına muzıkalar yazdı. Server özünin yırlarını ekseriyetnen özü icra ete.
Özünin şahsiy icadiy gruppası ile Qırım'nı boylayıp
Server Beyi bu ifadelerle daha iyi tanımıştım ve çıkardığı dört albümünden dolayı da kendisini teprik ettim. Başarıların devamını diledim. Ama ben bu Halk Ozanı gibi hiç bir şey yapamamıştım; bu gözü yaşlı milletime, bu güzel cennet vatana....
Bu yüzden kendimi suçlu hissettim!...
Boynumu büktüm!...
Bir an sustum!..
Kırım için ve bu mazlum millet için ne yapabilirim diye kendi kendimi hesaba çektim!..
Kartbabayların topraklarına , Qakura Özbekistan'dan gelmişti, bense Anavatan Türkiye'den. Ben mi gurbetten dönüyordum, Qaqura mı gurbetteydi bilmiyordum. Kafam bir anda karmakarışık oldu. Yalnız Qaqura'nın kulağına eğildim:
“Ben gurbette değilim
Gurbet benim içimde” dediğimde, Qaqura'da
şu türkü ile karşılık verdi:
“Tatarlığım, tatarlığım, dünyalar aydın!
Ğurbetlikten
qaytqan halqnın kim çeker qaydın?
Ne kormedi
ğarip başın, ne eşitmedin?!
Komendantlar
at oynattı, sen ep işledin.
Sana Vatan
yasaq oldı, qapaldı yollar,
Qırımtatar
satqın deye qoyuldı qollar,
Yoq dedin
sen, yoq, bu yalan ğayrı korülsin,
Qırımtatar
satqın degen, kozü kör olsun.
Aqiqatnın
yolu uzaq, çeresi aydın,
Sağ ol
ayta bugün tatar, çekkenge qaydın.
Ketsin,
ketsin, kelmez olsun, biz korgen kunler,
Ğurbetlikte
olgenlerni unıtır kimler?”
Qakura bir an sustu , bana baktı ve sonra da yanında duran iki Tatar güzeline döndü:
“Qırım
oğlu, Qırım qızı, yemin eteyik,
Kerek
olsa, Vatan içün qurban keteyik.
Tatarlığım,
tatarlığım, dünyalar aydın,
Ğurbetlikten
qayta halqım, kozüniz aydın!
Ğurbetlikten
qayta halqım, kozüniz aydın!”
Ğurbetlikten qayta halqım, kozüniz aydın!” [1]
Sözleri ile türküsünü
bitirdi. Gerek ben gerekse Tatar güzelleri Qakura'nın yeminine “evet “der gibi başımızı yukardan aşağıya
doğru salladık.
”Ğurbetlikten qayta halqım, kozüniz aydın!” mısrasını bir kaç kere tekrarlamıştı ozanımız.. Herhalde benim gibi Kırım’ın dışından gelen Kırım Tatar Türkleri'nin torunlarını Kırım'ga kayttıklarını (döndüklerini) gördükçe kuvanıyordu (seviniyordu) Server Qaqura.
Gözlerimi gülen gözlerininin içine bakarak :
”Bana Kırım'dan bahset?”
“ Ne var ne yok?”
“Nasılsınız?”
“ Aru musunuz? (İyi misiniz?) “
“Cennet Vatana kavuştunuz. rahat mısınız?
“ Anlatta dinleyeyim ” dedim.
Server Qaqura derin bir nefes çekti, o gülen gözleri nemlendi, nerdeyse ağlayacaktı. Anlaşılan çok dertliydi. Keşke sormaz olaydım bu soruları diye kızdım kendi kendime. Biraz sonra kendisini toparladı, buğulu gözleriyle, şu yanık türküyü okudu:
Devamı haftaya…