AL BAYRAKLA GÖK BAYRAĞIN KUCAKLAŞMASI

Ben aslında Kalecikkaya köyünde  değil, ilçemiz  Alaca'da doğmuştum.  Sadece müzik kültürü hakkında bildiğim bir şey vardı; Anayımın gençlik yıllarında köyümüzde cığınlar (toplantılar) yapılırmış, bu cığınlarda  genç kızlar ile genç delikanlılar karşılıklı  şınlamalar (maniler) söyler, eğlenirlermiş. Ayrıca bu cığınlarda tel tel çeker, mısır calasında (kabuğundan) hasırlar dokur, bulgurlar çekerlermiş. İşte size köyümde o yıllarda söylenen bir kaç şınlama:

 ERKEK:

 “Eki başlı üyüm bar,

Ortası tandır,

Kel anama kelin bol

Ot tutandır”

 KIZ:

 “Çarşılarda satılır,

Kuluplu kazan,

Canın  kız isterse,

Kel para kazan”

 ERKEK:

 “Kara şekmen üstünde

Bit bolayım,

A kız seni almazsam

İt bolayım.”

 KIZ:

 “Boynun armut şöpünday

Arkan tavday,

Sırtındaki kölegin,

Kirli testimalday”

 ERKEK:

 “Kapıskanın koşanı

Kelecek bosan tez kel

Almanın aşı

Şikarlanma tez kel

 KIZ:

 “Şın değenin ne şikar

Geciktirsen,

Şından şekmen tokurman,

Eriştirsen”

Toylarda (düğünlerde)  da apakaylar  (kadınlar) dare ile çeşitli oyunlar oynarlarmış, akaylarda (erkekler) dışarıda  davul ve zurna ile halaylar çekerlermiş. Ama uzun bir süre köyümüzde toylarda davul zurna çalınmaz olmuş, cığınlar yapılmaz olmuş, şınlamalar unutulmaya başlamış.

Çok şükür  Kurucusu olduğum Köy Derneğimizin 5 Mayıs 2002 yılında düzenlediği “1. Hıdrellez Kültür Şenliği”nde ( *), köyümüzün yemyeşil çayırları üzerinde çifte davul çifte zurna çaldırarak yaşlısı ve genci ile birlikte halay çekerek, Tatarca şarkılar ve türküler söyleyerek geçmişteki kültürümüzü yeniden canlandırdık. Kartanaylarımıza (ebelerimize) ve kartbabaylarımıza (dedelerimize) gençliklerini yaşattık ve bizlerde duygulu anlar yaşadık.

Ve köyümün şimdi toylarında davul ve zurnalar çalıyor. Genç kızlarımız ve genç delikanlılarımız eskisi gibi halay çekiyor...Şınlamalar öğreniyor... 

Unutulan kültürü yeniden yaşamanın hazzını ve zevkini tadıyor ; Kalecikkaya'da yaşayan Kırım Tatar Türkleri..... 

İşte bugün (1.7.2003'de) Kırım'da “Sürgün yıllarında kendi diliyle öğretim yapan okullardan, yayınlardan mahrum kalan, yasaklanan Kırım Tatar halkının milli benliğinin muhafazasında müziğin yerinin fevkalade önem arz etmiş “olduğunu kavrayan, gerek Kırım'da gerekse Kırım dışında, “halk kahramanlarının öykülerini, zulümü, baskıyı, sürgün gibi yıllarca halkının maruz kaldığı haksızlıklardan, vatan Kırım'a duyulan sevgi ve hasrete kadar bütün olayları, halkın duygularını, isteklerini, özlemlerini türkülerde, yırlarda dile getiren” Server Qaqura ile kucaklaştığımda bir ay önce TRT'nin Arı Stüdyosunda verdiği muhteşem konseri hatırladım.

Bu konser tek kelime ile muhteşemdi. Özellikle ayakta saatlerce alkışlanan kapanış sahnesini hiç unutmamıştım; hiç de unutmayı düşünmüyorum.

O kapanış sahnesinde okunan ve şu anda hatırlayamadığım, güzel bir bayrak şiirinin arkasından bir sanatçı göğsünden “Ay-yıldızlı Al Bayrağı”mızı çıkarmıştı, üç kere öpüp, sahnenin sol tarafına asmıştı, arkasından aynı şiir bu sefer bazı satırları uyarlanarak Kırım Tatar lehçesi ile okunmuş, bir başka sanatçı da  Kırım'ın “Tarak Tamgalı Gök  Bayrağı”nı bağrından çıkarmış, üç kere öpmüş, Ay-yıldızlı Al Bayrağımızın yanına asmıştı.

İki bayrak; “Al  Bayrakla Gök Bayrak “ yan yana nazlı nazlı sallanmış, bizler de sandalyelerimizden ayağa kalkarak, her iki bayrağımızı ayakta saatlerce alkışlamıştık.

Şimdi benim göğsümde ve valizimde “Al Bayrak”  vardı. Qaqura'nın yüreğinde ve gönlünde ise” Gök Bayrak” vardı. İşte bir ay önce (Haziran 2003'de) Anavatan Türkiye'mizin Arı Stüdyosu'nda kucaklaşan “Gök Bayrak”la, “Al Bayrak” bu sefer bedenen Cennet Vatan Kırım'ın Akmescit Hava Alanı'nda kucaklaşıyordu...

Beni candan kucaklayan bu Server Qakura kimdi?

( *) Not: Youtube'dan "Kalecikkaya Hıdırellez" yazarak izleyebilirsiniz.

Devamı haftaya...