“GAMALI HAÇ İLE KIZIL YILDIZ ARASINDA !...”

 

Gama!..

Haç!..

Kızıl!...

Yıldız!..

Sana neyi hatırlatıyor?

Vatansız, yurtsuz, yuvasız;

Savaşın, sürgünün;

Korkunun çocukları…

 

Bu dört kelime:

Gama!...

Haç!...

Kızıl!...

Yıldız!...

Gözü yaşlı, yüreği gamlı,

Boynu buruk, yüzü soluk;

Kartbabayım!...Kartanayım!…

Sana neyi hatırlatıyor?

 

Deşmek istemem,

Kabuk bağlamış yaranı…

Hatırlatmak istemem,

Yok olmuş yıllarını,

Acı hatıralarını,

Akıtmak istemem,

Kuruyan gözyaşlarını…

Kıyamam sana, ben!..

Anayım, babayım, dadayım…

Ama, anlatılması gerek;

İnsan kasaplarının zulmü.

Dünyaya duyurulması gerek,

İnsanlıktan nasibi olmayan,

Lenin’in, Stalin’in, Hitler’in vahşetini,

Medeni denen dünya duymalı!...

 

Siz konuşmazsanız,

Kim duyacak Kırım Tatarının;

Feryadını!…Figanını!…

Konuş kartbabayım…

Konuş kartanayım…

Ne olur!...

Hele bir soluklan.

Dal!...Gerilere git…

Korkma!...

Sen Giray Hanların,

Çelebi Cihan’ın,

Gaspıralı’nın,

Cafer Seydahmed’in,

Müstecip Ülküsal’ın,

Torunlarısın…

 

Senin ömrünü çalanları,

Seni kendi vatanında;

Parya yapanları,

Seni aç bırakanları,

Senin ocağını yakanları,

Senin vatanını çalanları,

Senin hürriyetini alanları,

Senin hayallerini alanları,

Hatırla…..

 

Ne olursun hatırla!..

O gece kapını kıranları;

On beş dakikada,

“Evini terk et!”  diyenleri,

Seni apar topar götürenleri

Seni anayından, babayından,

Kartbabayından, kartanayından,

Beşikteki balandan şagandan,

Cennet vatan Kırım’dan

Ayıran soysuzları hatırla,

Kansızları hatırla,

Kalleşleri hatırla,

Katilleri hatırla,

Bin dokuz yüz kırk dört yılını,

On Sekiz Mayıs gününü hatırla

Hayvan vagonlarını hatırla,

Sana çevrilen Kızıl Süngüleri hatırla

Sana çevrilen Gamalı Haçları hatırla

Gözünün önünde kurşuna dizilen

Balaları, Dadayları,

Akayları, Apakayları,

Hatırla!...

 

Konuş ne olursun!...

Benimle konuş!...

Allah için yalvarıyorum.

Muhammed aşkı için yalvarıyorum,

Gamalı Haç’ın,

Kızıl Yıldız’ın,

Sana yaptığı zulmü;

Anlat!...Anlat!....

Anlat ki şu arş titresin

Anlat ki şu medeni denen;

“Tek dişi kalmış canavar” ruhlu,

İnsanlıktan yoksun,

Medeniyetten yoksun,

İnsancıklar, kancıklar,

Duysun sesini!...

Cellatlar!...Gaddarlar!...

Canavarlar!...Kaşkırlar!...

Belki vicdana gelirler de…

Haykırırlar;

“Kırım Tatar Milletini biz sürdük;”

“Biz yokettik;biz öldürdük;”

“Biz aç bıraktık;”

“Evet biz yaptık”  derler

 

Belki insafa gelirler,

Belki vicdana gelirler,

Soysuzlar , kansızlar…

Ya da;

Birileri gibi (Sırp Kasabı) hücrelerinde;

Bir domuz gibi pisi pisine,

Geberip giderler….

Yok!...

İkisinin de birbirinden farkı…

Al birini vur diğerini,

Sanki ikiz kardeşler gibi,

İkisi de kan içen vampirler gibi,

Biri Garp’tan geldi…

Diğeri Şimal’dan geldi…

Birinin yakasında; “Gamalı Haç…”

Diğerinin yakasında ise “Kızıl Yıldız…”

 

Aç köpekler gibi,

Leş yiyen yavşaklar gibi,

Leş yiyen kargalar gibi,

Saldırdılar Cennet Vatan Kırım’a

Kırdılar  fidan gibi Çelebi yiğitleri,

Şeytanı sevindirdiler,

Melekler ise arşda ağladı,

Kartanayım, kartbabayım ise;

Çaresizlikten….

Kollarını böğrüne bağladı…

Bir meşe ağacının dibine çöktü

Boynunu büktü,

“Badem dalına asılan bebekleri “ düşündü..

“Korkunç Yılları” yaşatanları düşündü,

“Yurdunu kaybeden adamı” düşündü..

“Annesine yazdığı mektupları” düşündü,

“İhtiyar savaşçıyı” düşündü..

Derinden derinden …

Ağladı… ağladı…. ağladı..

Cennet Vatan Kırım’ı…

Sulayacak….

Gözünde;

Hiç yaş kalmadı…..

 

ŞÜKRÜ BİLGİLİ

ANKARA